En français

Są książki, które pomagają nam się rozwijać. Są książki, które kreują wyobraźnię. Są książki refleksyjne, które pomagają nam odkrywać wewnętrzne „ja”. Są też „świadome” książki, które budują naszą wiedzę ogólną. Są też mało wymagające, które mają niewiele przekazu natomiast mają pozwolić nam na chwilę oderwać się od rzeczywistości i zabić nudę (złożoność mojego życia w ostatnich miesiącach motywuje mnie do sięgania do pozycji w tej kategorii). Taką pozycją była moja ostatnia lektura- „Pewnego razu w Paryżu” Molly Hopkins. Miałam być tylko pośrednikiem w oddaniu tego tytułu, a jednak skusiłam się i przeczytałam. Co dało mi przeczytanie perypetii Evie Dexter?

Kilka uśmiechów, ciepłych myśli i chwil bujania w obłokach. Ktoś może mówić, że stratą czasu jest czytanie wyświechtanych książek. Skoro tak twierdzi, wcale nie musi ich czytać. Nie ma żadnego przymusu, ale ja nie mam obowiązku posiadania takowego  zdania. Mnie czasem „miłosne historie” przypominają o subtelnościach i magii życia. O tym jak ważni są przyjaciele, czasem zwariowani bardziej niż nam się wydaje wnoszą w nasze istnienie świeżość i fantazję.

 Banalna historia roztrzepanej, notorycznej kłamczuchy trafiającej na mężczyznę życia, w dniu kiedy wszystko idzie nie tak, pochłonęła kilka godzin mojej egzystencji. Dowiecie się jak koloryzowanie faktów wpływa na efektywność i ile na barwnej drodze improwizacji może być ślepych  uliczek. Skoro nie miałam wygórowanych, intelektualnych oczekiwań, historia Evie dla mnie miłą, nieskomplikowaną podróżą. Chcecie odpocząć od „cięższych” tematów? Polecam. Teraz na tapecie „Marilyn-ostatnie seanse”. Po kilku pierwszych rozdziałach mogę zdecydowanie stwierdzić -inny kaliber czytelniczy. Ale o tym innym razem.

 Ach, zapomniałabym. Był czas kiedy z ogromnym entuzjazmem i zapałem (jak się okazało słomianym) chciałam nauczyć się francuskiego. Podczas każdej podróży w aucie rozbrzmiewał głos profesjonalnego  lektora. Pomimo osłuchania kilku płyt, niewiele zwrotów zagościło w mojej głowie na stałe. Czy jestem w takim wieku, że mój rozum ma zdecydowanie mniejsze możliwości absorbujące? Oby nie, bo pomysł z nauką francuskiego znów jest na tapecie. Zobaczymy na jak długo i z jakimi efektami. Bonsoir chers ;)